Zo pak je de bestrijding van de Afrikaanse reuzenslak in Suriname effectief aan
| waterkant | Door: Redactie
Suriname heeft er een onverwachte gast bij: de Afrikaanse reuzenslak Lissachatina immaculata is in 2023 voor het eerst in het land waargenomen. Deze opvallende, maar weinig onderzochte slakkensoort kan flinke schade aanrichten aan landbouwgewassen en vormt mogelijk ook een risico voor de volksgezondheid.
De soort, nauw verwant aan de beruchte Lissachatina fulica, is in staat ziekten te verspreiden, waaronder parasitaire wormen en plantenpathogenen van het geslacht Phytophthora.
Een uitgebreid wetenschappelijk artikel van Auke Hielkema beschrijft waarnemingen, verspreidingsroutes, risico’s, ecologie en controlemaatregelen voor deze slak. Het is het eerste artikel dat de situatie met betrekking tot deze slakken in Suriname behandelt, en wereldwijd het meest uitgebreide artikel
De eerste individuen werden verzameld in het dorp Berlijn (district Para), waar drie exemplaren werden geïdentificeerd. Kort daarna volgden meldingen in Paramaribo, waar de soort zich inmiddels op minstens 17 locaties heeft gevestigd.
De introductie van de soort in Suriname is vermoedelijk afkomstig uit Frans-Guyana, waar de slak al sinds de jaren 90 voorkomt. Mogelijke verspreidingsroutes zijn menselijke activiteit, zoals transport van planten of goederen, en overstromingen die slakken over grotere afstanden verplaatsen.
De soort gedijt goed in stedelijke gebieden en tuinen, waar beton en voedselafval als calciumbronnen dienen. L. immaculata is vooral actief in vochtige omstandigheden en
Het artikel wijst op de noodzaak van snelle monitoring en bestrijdingsmaatregelen, omdat deze slak zich snel kan verspreiden en aanzienlijke economische en ecologische schade kan aanrichten.
In aanvulling op hetgeen in het artikel staat, heeft Hielkema aan de redactie van Waterkant.Net laten weten dat de bestrijding van deze slakken met gif, zout, chloor, bier etc. milieuvervuilend en/of duur is.
“Deskundigen in de Verenigde Staten en ikzelf raden particulieren aan om deze slakken met handschoenen aan te verzamelen en ze in stevige zwarte zakken te doen, en deze zakken vervolgens dichtgebonden in de felle zon te plaatsen, zodat de slakken door oververhitting doodgaan. Ze kunnen daarna begraven worden of met de vuilniswagen worden meegegeven”, aldus de onderzoeker.
| waterkant | Door: Redactie
